Erkenning is een basisbehoefte van ons allemaal. Het is de bevestiging die we graag ontvangen voor het werk dat we doen, de inspanningen die we leveren en de doelen die we bereiken. Het is een manier om te weten dat we worden opgemerkt en als waardevol worden beschouwd door onze collega's, vrienden, familie en samenleving. Ik heb vaak een discussie over dit onderwerp met mijn man die dan het gevoel heeft dat hij iets moet toegeven wat hij helemaal niet zo vindt of ervaart. Maar erkenning is iemand alleen maar de ruimte en aandacht geven voor iets wat er gewoon is of wordt ervaren zonder dat je er wat van hoeft te vinden.
Vaak weten teamleden zich belangrijke gebeurtenissen op het werk goed te herinneren. Er wordt nog regelmatig over gesproken. Dat gebeurt als er bijvoorbeeld nieuwe collega’s in het team komen, dan worden dit soort momenten opnieuw gedeeld. Het creëert verbinding en geeft gevoelens van trots, positieve energie en blijdschap!
Ik maak het ook regelmatig mee in teams hoe een gebrek aan erkenning belemmerend en zelf stagnerend kan werken op het welzijn en zelfvertrouwen. Het leidt tot gevoelens van frustratie, onzekerheid en ontevredenheid, en uiteindelijk tot blokkering of stagnatie van voorwaartse energie. ‘Het stroomt dan niet meer’. We hebben namelijk de neiging om belangrijke gebeurtenissen die niet zo fijn waren, dingen die verkeerd zijn gegaan, pijn hebben gedaan of zelfs traumatisch zijn geweest, weg te stoppen. Het liefst willen we er niet aan worden herinnerd. Door het er niet meer over te hebben en zo snel mogelijk weer verder te gaan. Het is er wel, maar ook weer niet en toch heeft het invloed.
Het enige wat er dan op zit, is om hetgeen weggestopt wordt tevoorschijn te halen, er echt even bij stil te staan. Als coach vraag ik de teamleden in zo’n geval om bewust stil te staan bij de ervaringen, bij wat het wel of niet heeft gedaan voor het team, het te erkennen en aan te kijken. Gewoon dát het er was of heeft plaatsgevonden, dat het is gegaan zoals het is gegaan. Pas als ze dat ten volle kunnen doen, te erkennen, dan kan de voorwaartse energie weer komen en kan het weer gaan stromen en kan het team weer verder. Gewoon omdat wordt geaccepteerd dat het er is of is geweest. Niet meer en niet minder.
Onderstaand stukje uit de film ‘inside out’ (2 min 40) gebruik ik vaak in teams wanneer ik het heb over erkenning. Erkenning op een krachtige, eenvoudige manier weergegeven. Een mooie opmaat om met een team over dit thema in gesprek te gaan. En nu ik het er zo over heb: ik zal de link toch ook eens naar mijn man sturen ;-)
Geschreven door Daniëlle Lewis
Nooit meer een blog missen? Schrijf je dan nu in voor onze nieuwsbrief.
