Mega Mindy zat weer eens diagonaal in verschillende boeken tegelijk te neuzen. Ze sprong van ‘De Fontein’, -verhelderend inzicht in je familiesysteem- in een boek van Dr. Gabor Mate ‘Wanneer je lichaam nee zegt – al even verhelderend- en kwam wederom tot de conclusie:
Bewustzijn ontwikkelen is de sleutel tot verandering.
De eerste stap richting een verschuiving in jezelf, is het benadrukken van de noodzaak om bewuster te worden van hoe onze "moderne maatschappij" onze cultuur ons afhoudt van ons authentieke zelf. Gabor zou betogen dat veel van wat we als "normaal" beschouwen in termen van gezondheid, gedrag en maatschappelijke verwachtingen, in feite ongezond en vervreemdend is voor de menselijke geest en het lichaam.
Dit gaat verder dan fysieke symptomen; het is een dieper inzicht in de manier waarop we ons leven leiden, de druk die we voelen om te conformeren, en de manier waarop we emoties onderdrukken om aan verwachtingen te voldoen. Hij zou zeggen dat we moeten ontwaken uit de illusie dat de manier waarop we leven "normaal" is.
Hij zou de nadruk leggen op het belang van het opnieuw verbinden met onze intuïtie en ons lichaam, wat hij vaak beschrijft als het "gut feeling". Hij gelooft dat ons lichaam ons voortdurend signalen geeft over wat goed voor ons is, maar dat we deze signalen vaak (onbewust) negeren of onderdrukken. Onze moderne cultuur leert ons om onze instincten te negeren en meer te vertrouwen op externe maatstaven voor succes en gezondheid, zoals prestatiedruk, carrière en materialisme. Zij die zich hieraan conformeren lijken succesvol.
Mega Mindy, heeft bovenstaande tekst niet zelf verzonnen, maar voelt tot op haar botten dat dit is wat er aan de hand is in onze maatschappij. Het is ook niet nieuw, maar wel heel subtiel en voor een boel mensen nog ongrijpbaar. Veel mensen zijn zich niet bewust van wat ze echt van binnen voelen. Veel mensen zijn het contact met hun lichaam verloren, leven in hun hoofd en zitten vol met angst voortkomend uit negatieve geloofsovertuigingen. Staan in de overlevingsstand. En in die stand zit je vooral in je volle hoofd.
Op vragen die ze stelt ‘over de onderstroom’ tijdens haar sessies teamontwikkeling waarbij er sprake is van veel gedoe in de samenwerking, krijgt ze geregeld de volgende vragen/opmerkingen:
“Hoezo moeten we het hebben over de samenwerking? Ik richt me op het werk en dan heb ik nergens last van”.
“Of ik me onzeker voel? Nee hoor, ik word gewoon boos als die collega mij aanvalt op mijn werkwijze. Ik werk zo al jaren zonder problemen”.
“Wattt!! ik negeer haar helemaal niet, zegt ze dat? We komen elkaar gewoon niet vaak tegen in de gang”.
Al binnenlopend zonder zich voor te stellen; “Hallo trainer, hebben we nog een pauze in deze sessie want daarna wacht er alweer een cliënt op me.
“Moeten we echt heel de dag bij die training zijn, ik heb wel wat beters te doen. We moesten toch productie draaien!”
“En we gaan toch niet uren bezig zijn met stomme oefeningen om elkaar beter te leren begrijpen, die ander verandert toch niet”.
“En al dat gepraat daar wordt het ook niet beter van. Ik wil gewoon aan het werk”.
“En leuk hoor dat je ook yoga juf bent. En dan; als je het maar laat, ben hier op mijn werk”.
Met een knoop in haar maag, na zoveel opmerkingen bij elkaar te zien staan, kan Mega Mindy niet ontkennen dat ze al die oordelen niet hoort. En ja, ook waar, inmiddels heeft ze wel voldoende eelt, eigenwaarde en zelfkennis om er niet van slag van te geraken. Ze kan het ook wel relativeren, er soms een beetje om lachen, want het is naast droevig ook best komisch wanneer een medewerker huilend en met veel kabaal de vergadering verlaat om af te koelen, en binnen een paar minuten weer aansluit omdat ze geen goede afkoelplek kon vinden.
Droevig omdat zowel deze medewerker als ook het team niet eens meer goed door hebben wat de impact is van dit gedrag op het hele team. Geen van de teamleden heeft op dat moment door gehad dat ze zich terugtrokken uit contact en angstig naar binnen sloegen verstrikt in eigen gedachten.
De eerste reactie (na de vergadering) was dat men het zielig vond voor de betreffende medewerker. Pas na een beetje hulp en doorvragen, werd schoorvoetend duidelijk dat teamleden wel degelijk waren geschrokken en zij zich afvroegen wat ze verkeerd hadden gedaan en hoe ze het goed moesten maken. Het bleek ook nog eens dat dit niet de eerst uitbarsting was maar dat dit geregeld voorkwam. Het was een patroon geworden.
Ja, bewustwording van wat de impact is op jou bij situaties die je uit het lood slaan. Herkennen dat je schrikt, herkennen dat je je terugtrekt, herkennen wat je lichaam in een split second doet, wat je voelt en in je hoofd allemaal bedenkt.
Daar begint het allemaal mee. Dare to feel, zei een voorbeeld yoga juf ooit.
Mega Mindy wil als verandercoach echt meer aandacht besteden aan bewustwording van het lichaam. Het ontbreekt haar alleen nog een beetje aan lef. Ze heeft nog wat koudwatervrees en de angst het contact met haar deelnemers te verliezen. Maar haar geloof in deze aanpak groeit iedere dag. Gabor heeft gelijk. We leven in een doorgedraaide wereld. We moeten terug naar de kern, terug naar ons lichaam. Stapje voor stapje. En deze stapjes zou ze graag willen begeleiden tijdens haar trainingen en coachsessies. Een belangrijke stap in haar verandertrajecten met Breinkorf.
Op een dag…
